De exacte geschiedenis van de Nunchaku is niet bekend.Naar alle waarschijnlijkheid was de nunchaku van oorsprong een dorsvlegel ( landbouwwerktuig ). In de 13e eeuw was er een emigratie stroom van Chinezen naar, Okinawa een eiland in de buurt van Japan. De Chinezen vestigden zich vooral in de stad Kumemura. Ze beheersten diverse vechtsporten waaronder een, sport met een wapen genaamd "Shuang Chin kun" en "Shuang Tse". De Japanners waren zeer geïnteresseerd in deze vechtsport. Ze trokken in grote getale naar Kumemura om de kunst van deze sport te leren. De geleerde technieken werden aangepast aan de eigen Japanse opvattingen. De naam van het wapen werd verandert in Nunchaku. Ze pasten tevens de vorm van het wapen aan de Chinese uitvoering bestond, uit 2 ronde stokjes verbonden door middel van een ketting. De Japanse uitvoering bestond uit 2 achthoekige stokjes verbonden door middel van een koord. In de periode 1970-1974 werd West Europa geconfronteerd met een nieuw fenomeen: de zogenaamde "vechtfilms van Bruce Lee". De legendarische Kung Fu held Bruce Lee hanteerde in zijn films een fascinerend wapen, de nunchaku: Met deze nunchaku leek de flitsende Bruce Lee een onverslaanbare machine. Het effect van het handwapen was ongekend groot. In bijna alle Europese landen werden de films een groot succes en de sportscholen werden overspoeld met de vraag naar Oosterse gevechtssporten. Met name de nunchaku werd razend populair Bruce lee zijn Nunchaku waren te koop voor : $1,800.00 US Dollars. Deze populariteit had echter ook een keerzijde. De nunchaku werd menigmaal aangetroffen bij straatgevechten en kreeg het imago van een statussymbool. Jongelui vonden het gewoon stoer staan om een nunchaku in het bezit te hebben ondanks dat zij er absoluut niet mee om konden gaan. In de volksmond kreeg dit Oosterse handwapen al snel de mismaakte term "wurgstokjes"; een absoluut verkeerd gekozen term aangezien de kracht van het wapen schuilt in het slaan en zeker niet het wurgen. Maar het leed was al geschied. In Nederland informeerde de overheid naar de herkomst van de nunchaku. De toenmalige Budo Bond Nederland (Judo/Karate en Taekwondo) diende de overheid van een onjuist advies. Naar de mening van de Budo Bond Nederland was de nunchaku "een agressief wapen" en was hier niet als Oosterse vechtsport erkend. De nunchaku maakte echter deel uit van het Okinawa Kobujutsu, de kunst van het hanteren van klassieke karate-wapens. De Budo Bond Nederland maakte dus een grote blunder en de overheid nam het "deskundige" advies dankbaar in ontvangst. De nunchaku werd geplaatst in de"Wet tot wering van ongewenste handwapenen", naast ploertendoders, boksbeugels en valmessen !!! De beoefening met de nunchaku werd dus voor iedereen, inclusief de serieuze Karate-ka's, onmogelijk. Totdat de Amstelvener Milco Lambrecht in 1984 een groot toernooi, georganiseerd door het vechtsportblad Zendokan, waarin de vaardigheid met de nunchaku centraal stond, won. Op dat moment werd de basis gelegd voor het hedendaagse NUNCHAKU-DO. Milco Lambrecht verzamelde diverse Nunchaku-experts uit het gehele land om zich heen om de mogelijkheden van het veelzijdige wapen uit te diepen. Al gauw ontstond er een groep van enthousiastelingen met maar één doel: van de nunchaku een officiële en zelfstandige sport maken. Milco Lambrecht ontwikkelde in 1985 een nunchaku van speciale kunststof, de zogenaamde "veiligheids-nunchaku", waarmee de mogelijkheden nog groter werden. Het werd nu zelfs mogelijk om met de nunchaku wedstrijden (gevechten) van man tegen man te realiseren. Speciale outfits werden ontwikkeld, veiligheidshelmen, wedstrijdregels en exameneisen. De sport kreeg gestalte. Mede door de steun van John Haanen van Veronica-Sport ontwikkelde de kersverse Budosport zich op indrukwekkende wijze. Leraren werden opgeleid en grote toernooien georganiseerd. In 1987 werd de Stichting Nunchaku Nederland (SNN) opgericht. Deze landelijk overkoepelende organisatie kreeg in recordtijd in 1990 erkenning van het NOC*NSF (toen nog N.S.F) middels aansluiting bij de Federatie Oosterse Gevechtskunsten (FOG). De zwart/gele veiligheids-nunchaku van de SNN is de enige erkende nunchaku. Alle andere nunchaku's zijn tot op heden nog verboden. het Gerechtelijk Laboratorium en het Openbaar Ministerie hebben uitsluitend de nunchaku van de SNN erkend. (informeer altijd naar de zwart/gele veiligheids-nunchaku van de SNN) Het initiatief wat in 1984 was gestart groeide uit tot een landelijke, erkende vechtsport. De nunchaku was niet langer een agressief wapen dat door opgeschoten jongeren op straat werd gebruikt. Op 14 maart 1996 werd de World Nunchaku Association (WNA) opgericht en heeft haar zetel in Amstelveen, Nederland. Bij de WNA zijn momenteel 12 landen aangesloten. De sport bestaat uit drie disciplines: Kumite, Kata en Freestyle. Bij de kumite, of wedstrijdvorm, is het de bedoeling om door middel van technieken punten te scoren op het lichaam van de tegenstander. De kunst van de wedstrijdvorm is om na twee overpak-technieken direct op de tegenstander te toucheren. Harde slagen worden niet beloond, maar juist bestraft. De tegenstander raken op een zodanige wijze dat de score duidelijk zichtbaar is en dat de tegenstander niet geblesseerd raakt, dat is de kunst van de sport! In het kruis en op de nek mag niet gescoord worden. Op het hoofd wel, aangezien die prima beschermd is met de speciale helm. Degene die na een bepaalde tijdseenheid de meeste punten heeft vergaard is de winnaar. De scores worden bijgehouden door middel van een elektronisch scorebord ontwikkelt door het bedrijf Pito-soft uit Harlingen. De technische vaardigheid is bij de kumite bijzonder belangrijk, degene die zijn technieken het best beheerst heeft de grootste kans om een wedstrijd te winnen. De wedstrijdvorm is het beste voor te stellen als een mengsel van schermen en karate. Bij de kata gaat het erom vastgestelde basishandelingen, in een serie gerangschikt, tot in de perfectie uit te voeren. Een jury geeft een beoordeling gebaseerd op houding, uitstraling, technische perfectie, enz. Een goede controle over het lichaam (coördinatie) is hierbij van groot belang. De freestyle is een discipline waarbij amusement voorop staat. De deelnemer laat in korte tijd een vrije oefening zien op muziek. Een jury zal de deelnemer beoordelen op draaisnelheid, draaivariaties, beweging en showelement. De creativiteit speelt bij deze discipline een grote rol, aangezien de deelnemer zijn eigen oefening mag regisseren.